(…)
Mocht ik mijn lach afleren
Het licht niet langer
Uit mijn ogen schijnen
En mijn geloof kwijtraken
Weet en voel je gesteund
Ik zal zo nu en dan naar je glimlachen
Een schamel eerbetoon
Aan de strijd die ook ik niet heb volbracht
Ik weet dat het niet zal helpen
Ik zal je zien dwalen, vragen zien stellen
Waarom is de wereld wreed
Waarom zijn mensen zo, zo kil, zo koud
Zo wereldvreemd?
Blijf leven, blijf durven, overleven
Een enkeling lukt het buiten
De poorten van de hel te blijven
En de ster te worden aan de hemel boven
Geschreven 12 oktober 2010
Schilderij van Abttoy, “Silya” 2017
